Ludzik

Mój Ludzik to bardzo skomplikowana i ciekawa  osoba. Właściwie można się o tym przekonać już patrząc na nią. Wciąż głodna wrażeń i nowych doznań, a zarazem spokojna.

Kiedy nauczyła się czytać - a osiągnęła tę zdolność w wieku 4 lat - pokochała książki. Dzięki temu rozszerzyła bardzo swój zakres słów, utrwalając jednocześnie zasady ortografii. Jej sposób wyrażania swoich myśli był i jest nietuzinkowy.
Postanowiła pisać. Najpierw krótkie opowiadania, potem kilka według niej nieudanych zaczątków książek, które trafiły do szuflady. W końcu na pewien czas odnalazła się w pisaniu wirtualnych historii o życiu zamieszczanych w internecie. Próbuje też swoich sił w rysunku, szkicu. Cieszę się, że ma pasje i talent, ale często muszę ją o tym przekonywać.
Interesuje się charakteryzacją. Lubi zmieniać się w rozmaite postaci i tworzyć na swojej twarzy bliżej nieokreślone dzieła.
W wieku 11 lat sama nauczyła się perfekcyjnie języka angielskiego, czym zyskała sobie mój wielki podziw. Jednak nagminne oglądanie Youtuba nie było jednak takie złe.
Ludzik uwielbia małe dzieci i rozpływa się na ich widok. Zakochana w najmłodszym braciszku od chwili kiedy dowiedziała się, że istnieje.

 Przeszłyśmy na naszej wspólnej drodze wiele wspaniałych, ale też trudnych chwil. Kocham ją miłością bezgraniczną. Dzięki niej widzę, jak ważny jest kontakt z dzieckiem i jak wiele on daje.